تولید فولاد ایران در هشت ماه اخیر به ۲۰.۴ میلیون تن رسید

محدودیت‌های برق، کاهش تولید شمش فولادی را به دنبال داشته، در حالی که تولید آهن اسفنجی افزایش یافته است. کاهش تولید گندله سنگ آهن و افزایش صادرات آن، نگرانی‌هایی را برای تأمین مواد اولیه ایجاد کرده و افت تولید مقاطع طویل نیز نشان از رکود در بازار و کاهش انگیزه صادرات دارد.

بر اساس داده های منتشر شده توسط انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران، در هشت ماهه اول سال جاری (۲۰ مارس تا ۲۱ نوامبر ۲۰۲۴)، ایران ۲۰.۴ میلیون تن فولاد نیمه نهایی تولید کرد.

تولید شامل ۱۳.۲۸ میلیون تن بیلت و بلوم و ۸.۰۵۸ میلیون تن اسلب بوده است. محدودیت‌های برق که بیش از چهار ماه و تا اواسط مهرماه ادامه داشت، تأثیر قابل توجهی بر تولید فولاد میانی کشور گذاشته است. این محدودیت‌ها منجر به کاهش حدود یک میلیون تنی تولید در هشت ماهه سال و به ارزش بیش از ۴۵۰ میلیون دلار شده است. نکته قابل توجه این است که ۹۰ درصد این کاهش، مربوط به تولید شمش فولادی بوده که نشان‌دهنده تأثیر بیشتر قطعی برق بر واحدهای کوچک و متوسط بخش خصوصی است.

محصولات فولادی کل، شامل فولاد تخت و طویل، در این دوره به ۱۴.۸۳۵ میلیون تن رسید و با افت ۶.۷ درصدی مواجه شده که نشان از رکود عمیق‌تر در بازارهای مصرف فولاد و وجود مازاد تولید دارد. این وضعیت در شرایطی رخ داده که انگیزه صادرات این محصولات برای نوردکاران به دلیل الزام به بازگشت ارز حاصل از صادرات با نرخ نیمایی، کاهش یافته اس

محصولات فولاد تخت با ۶.۷۹۲ میلیون تن، نسبت به مدت مشابه سال گذشته ۹ درصد افزایش نشان داد. این شامل ۵.۹۷۳ میلیون تن کویل نورد گرم، ۲.۰۱۸ میلیون تن کویل نورد سرد و حدود ۱.۱۴۶ میلیون تن محصولات فولاد پوشش دار بود.

تولید محصولات فولاد طویل به ۸.۰۴۳ میلیون تن رسید که ۹۸۳ هزار تن آن تیرآهن بود و نشان دهنده افزایش ۵.۶ درصدی نسبت به سال گذشته است. تولید میلگرد به ۶.۴۸۴ میلیون تن رسید در حالی که تولید نبشی و ناودانی به ۵۷۶ هزار تن رسید.

تولید آهن اسفنجی ۱۱.۲ درصد نسبت به سال گذشته افزایش یافت، در حالی که تولید سنگ آهن به ۴۴.۳۳۲ میلیون تن و تولید کنسانتره آهن به ۴۵.۱۳۸ میلیون تن در هشت ماهه رسید. این افزایش، شاید بتواند تا حدودی و به صورت موقت، تعادل بازار فولاد را در زمان محدودیت‌های گازی حفظ کند. این در حالی است که صادرات سنگ آهن ۹ درصد افزایش یافته است. این وضعیت، نگرانی‌هایی را برای تولیدکنندگان آهن اسفنجی در مورد تأمین مواد اولیه مورد نیازشان ایجاد کرده است.