مقدمه

بریکت و گندله دو محصول فشرده‌ هستند که از مواد اولیه مختلف برای کاربردهای صنعتی و انرژی تولید می‌شوند. بریکت معمولاً از ضایعات زیست‌ توده، زغال‌ سنگ یا فلزات ساخته می‌شود و به‌ عنوان سوخت در گرمایش، نیروگاه‌ها و صنایع متالورژی استفاده می‌شود. این محصول چگالی بالایی دارد و در اشکال مکعبی یا استوانه‌ای تولید می‌شود. در مقابل، گندله بیشتر از سنگ‌ آهن یا زیست‌ توده ساخته می‌شود و به شکل گلوله‌های کوچک کروی برای استفاده در صنایع فولادسازی یا سوخت جایگزین در نیروگاه‌های زیست‌ توده به کار می‌رود. تفاوت اصلی آن‌ها در مواد اولیه، شکل، استحکام و کاربرد صنعتی است. در ادامه این مقاله قصد داریم به بررسی بیشتری در رابطه با اینکه تفاوت بریکت و گندله چیست، بپردازیم. پس برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه با ما همراه شوید.

بریکت چیست و چه ویژگی‌هایی دارد؟

بریکت در واقع یک سوخت است که از ترکیب و فشرده‌ سازی مواد آلی یا زباله‌های قابل اشتعال (مانند ضایعات کشاورزی، زغال چوب، زباله‌های صنعتی و شهری) تولید می‌شود. فرآیند تولید بریکت شامل جمع‌آوری مواد اولیه، خرد کردن، خشک‌ کردن، مخلوط کردن (در صورت نیاز به افزودن بایندرهای طبیعی یا شیمیایی) و نهایتاً فشرده‌ سازی تحت فشار بالا به صورت بلوک‌های منظم یا دانه‌های کوچک می‌باشد.

کاربردهای بریکت عبارتند از:

  • منبع انرژی در گرمایش خانگی: بریکت به عنوان یک جایگزین پاک و مقرون به صرفه برای سوخت‌های فسیلی (مانند نفت و گاز) در سیستم‌های گرمایشی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
  • سوخت در صنایع: در برخی از فرایندهای صنعتی که نیاز به دمای بالا دارند (مثلاً در کوره‌های صنعتی یا برای پخت و پز در رستوران‌ها و کارخانجات تولیدی)، بریکت به عنوان منبع سوخت به کار می‌رود.
  • تولید انرژی در نیروگاه‌ها: برخی نیروگاه‌های برق به دلیل مزیت‌های زیست‌ محیطی و اقتصادی، از بریکت‌‌های ضایعات کشاورزی یا صنعتی استفاده می‌کنند.
  • بهره‌وری از ضایعات: استفاده از بریکت به بازیافت و بهره‌برداری از ضایعات آلی کمک می‌کند که در غیر این صورت به محیط زیست آسیب می‌زد.

بریکت چیست

ویژگی‌های بریکت:

  • چگالی بالا: فرآیند فشرده‌ سازی موجب افزایش چگالی بریکت شده و این امر حمل و نقل و ذخیره‌ سازی آن را آسان‌تر می‌کند.
  • میزان رطوبت کم: بریکت‌های با کیفیت بالا دارای درصد رطوبت کمی هستند که باعث افزایش بازده سوختی و کاهش مصرف انرژی در فرآیند احتراق می‌شود.
  • سوخت پاک‌تر: در مقایسه با سوخت‌های فسیلی، بریکت هنگام سوختن آلودگی کمتری تولید می‌کند؛ به عبارت دیگر، انتشار گازهای مضر و ذرات معلق کاهش یافته است.
  • بهره‌وری اقتصادی: به دلیل استفاده از مواد اولیه موجود و ضایعات، تولید بریکت از نظر اقتصادی مقرون به صرفه بوده و می‌تواند به کاهش هزینه‌های انرژی کمک کند.
  • تنوع مواد اولیه: از آنجا که بریکت می‌تواند از منابع مختلفی مانند ضایعات کشاورزی، چوب و سایر مواد آلی تولید شود، امکان تولید آن در مناطق مختلف با توجه به در دسترس بودن مواد اولیه وجود دارد.

بریکت یک راهکار موثر در استفاده بهینه از ضایعات آلی و منبع انرژی پاک است. با توجه به ویژگی‌های مذکور، این سوخت فشرده‌ به عنوان یک جایگزین مناسب برای سوخت‌های سنتی، در صنایع گرمایشی، تولید برق و سایر کاربردهای صنعتی و خانگی به کار گرفته می‌شود. استفاده از بریکت علاوه بر صرفه‌ جویی اقتصادی، به کاهش آلودگی‌های زیست‌ محیطی و بهره‌برداری پایدار از منابع طبیعی کمک می‌کند.

گندله چیست و چه کاربردهایی دارد؟

گندله به محصولی گفته می‌شود که از فشرده‌ سازی مواد آلی و زیست‌ توده مانند کاه، ذغال چوب، ضایعات چوبی، ضایعات کشاورزی و سایر مواد مشابه به دست می‌آید. این فرآیند شامل خردایش، مخلوط‌ کردن (در صورت نیاز) و سپس فشرده‌ سازی مواد اولیه تحت فشار نسبتاً بالا است تا محصول نهایی به صورت بلوک‌ها یا قطعات منظم تولید شود. گندله، مانند بریکت، از سوخت‌های زیست‌ توده‌ای محسوب می‌شود ولی ممکن است از نظر فرآیند تولید، چگالی و ویژگی‌های نهایی تفاوت‌هایی با بریکت داشته باشد.

کاربردهای گندله:

سوخت در صنایع گرمایشی و نیروگاه‌ها: گندله به عنوان سوخت در کوره‌های صنعتی، سیستم‌های گرمایشی خانگی و حتی نیروگاه‌های زیست‌ توده مورد استفاده قرار می‌گیرد. به دلیل ویژگی‌های حرارتی مناسب، در تولید بخار و تامین انرژی حرارتی نقش مؤثری ایفا می‌کند.

بهره‌برداری از ضایعات کشاورزی و صنعتی: با تبدیل ضایعات به گندله، می‌توان از مواد زائد به عنوان منبع انرژی استفاده کرد و در نتیجه آلودگی محیط زیست کاهش یافته و بهره‌وری از منابع بهبود می‌یابد.

مصرف در پخت و پز صنعتی: در برخی موارد گندله به عنوان سوخت در سیستم‌های پخت و پز صنعتی یا آشپزخانه‌های بزرگ استفاده می‌شود.

ویژگی‌های گندله:

چگالی و قابلیت حمل و نقل: فرآیند فشرده‌ سازی موجب افزایش چگالی مواد شده و این امر باعث می‌شود گندله از نظر حمل و نقل و ذخیره‌ سازی به صرفه‌تر باشد.

کاهش رطوبت: در فرآیند تولید، رطوبت موجود در مواد اولیه تا حدی کاهش می‌یابد که باعث افزایش بازده حرارتی و کارایی سوخت می‌شود.

پایداری و دوام: گندله‌ها به دلیل فشرده‌ سازی مناسب، دارای ساختاری مستحکم هستند که در حمل و نقل و ذخیره‌ سازی کمتر دچار شکستگی می‌شوند.

مزیت‌های زیست‌ محیطی: استفاده از گندله به جای سوخت‌های فسیلی، باعث کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و آلودگی هوا می‌شود. همچنین، تولید گندله از ضایعات کشاورزی و صنعتی به بازیافت و استفاده بهینه از منابع کمک می‌کند.

قیمت مناسب: هزینه تولید گندله نسبت به برخی سوخت‌های صنعتی کمتر است و به همین دلیل از نظر اقتصادی مقرون به صرفه محسوب می‌شود.

گندله یک سوخت زیست‌توده‌ای است که از فشرده‌سازی مواد آلی به دست می‌آید و می‌تواند جایگزین مناسبی برای سوخت‌های فسیلی در صنایع گرمایشی، نیروگاه‌ها و سایر مصارف صنعتی و خانگی باشد. با توجه به ویژگی‌های از جمله چگالی بالا، کاهش رطوبت، پایداری و مزیت‌های زیست‌محیطی، استفاده از گندله می‌تواند به بهره‌وری انرژی کمک کرده و نقش مهمی در کاهش آلودگی‌های محیطی داشته باشد.

ویژگی‌های گندله چیست

تفاوت بریکت و گندله چیست؟

بریکت و گندله هر دو محصولاتی هستند که از فشرده‌ سازی مواد اولیه مانند زیست‌ توده، زغال، یا سنگ‌ آهن تولید می‌شوند، اما از نظر فرآیند تولید، ویژگی‌های فیزیکی و کاربردها با یکدیگر تفاوت‌هایی دارند.

1. تفاوت در تعریف و مواد اولیه

بریکت نوعی سوخت فشرده‌ است که از ترکیب و فشرده‌ سازی مواد مختلف مانند زیست‌ توده (چوب، کاه، ضایعات کشاورزی)، زغال‌ سنگ و حتی برخی فلزات تولید می‌شود. این محصول به دلیل داشتن چگالی بالا و شکل منظم، برای سوخت‌ رسانی کارآمدتر طراحی می‌شود. بریکت‌ها می‌توانند در انواع مختلفی از جمله بریکت زغال‌ سنگ، بریکت زیست‌ توده و حتی بریکت فلزی (برای بازیافت ضایعات فلزی) تولید شوند.

گندله بیشتر در صنایع فلزی و فولاد کاربرد دارد و از مواد معدنی، به‌ ویژه سنگ‌ آهن، ساخته می‌شود. این محصول طی فرآیند گندله‌ سازی از ذرات ریز مواد معدنی به شکل گلوله‌های کوچک تبدیل می‌شود که در فرآیند احیای مستقیم و کوره‌های بلند فولادسازی استفاده می‌شود. همچنین برخی گندله‌ها از زیست‌ توده به‌ عنوان سوخت تجدیدپذیر در نیروگاه‌های زیست‌ توده مورد استفاده قرار می‌گیرند.

2. تفاوت در فرآیند تولید

بریکت‌ها از مواد خام و خشک‌ ساخته می‌شوند که سپس تحت فشار بالا فشرده شده و در صورت نیاز مواد چسباننده (بایندر) به آن‌ها اضافه می‌شود. این فشار باعث افزایش چگالی و استحکام بریکت‌ها شده و آن‌ها را برای حمل و نقل و ذخیره‌ سازی مناسب می‌کند. در برخی موارد، بریکت‌ها تحت عملیات پخت حرارتی قرار می‌گیرند که باعث بهبود ویژگی‌های احتراقی آن‌ها می‌شود.

گندله‌ها از طریق مخلوط کردن مواد اولیه (مانند پودر سنگ‌ آهن یا زیست‌ توده) با آب و افزودنی‌ها شکل می‌گیرند. سپس در دستگاه‌های مخصوصی به شکل گلوله‌های کوچک درمی‌آیند. در گندله‌ سازی سنگ‌ آهن، این گلوله‌ها تحت فرآیند سخت‌ شدن و پخت در دمای بالا قرار می‌گیرند تا استحکام کافی برای تحمل وزن و حمل‌ و نقل را داشته باشند. گندله‌های زیست‌ توده، برخلاف گندله‌های معدنی، اغلب بدون نیاز به عملیات پخت تولید و استفاده می‌شوند.

تفاوت بریکت و گندله چیست؟

3. تفاوت در شکل و اندازه

بریکت‌ها معمولاً در اندازه‌های بزرگ‌تر و به اشکال مختلف مانند مکعبی، استوانه‌ای یا بلوکی تولید می‌شوند. این تنوع در طراحی باعث می‌شود که بسته به نوع مصرف، اندازه و شکل بریکت بهینه‌ سازی شود. به‌ عنوان مثال، بریکت‌های زغال برای استفاده در گرمایش خانگی معمولاً در ابعاد کوچک‌تر تولید می‌شوند، در حالی که بریکت‌های صنعتی ممکن است بزرگ‌تر و متراکم‌تر باشند.

گندله‌ها به‌ طور کلی دارای شکلی یکنواخت و کروی هستند و معمولاً در ابعادی بین 6 تا 16 میلی‌متر ساخته می‌شوند. این اندازه استاندارد برای بهینه‌سازی فرایند احتراق در کوره‌های صنعتی و بهبود جریان مواد در صنایع فولادسازی ضروری است. شکل کروی گندله به افزایش سطح تماس و بهبود جریان هوا در فرایند احتراق کمک می‌کند که باعث بهره‌وری بیشتر سوخت و فرآیندهای تولیدی می‌شود.

4. تفاوت در کاربردها

بریکت‌ها عمدتاً در سیستم‌های گرمایشی و صنعتی به‌ عنوان یک منبع سوخت استفاده می‌شوند. برای مثال، بریکت‌های زیست‌ توده در شومینه‌ها، دیگ‌های بخار و نیروگاه‌های تولید انرژی تجدیدپذیر به کار می‌روند. از طرف دیگر، بریکت‌های زغال‌ سنگ و فلزی در صنایع متالورژی به‌ عنوان جایگزین مناسبی برای کک و زغال سنتی مورد استفاده قرار می‌گیرند، که موجب کاهش هزینه و افزایش بهره‌وری می‌شود.

گندله‌ها بیشترین کاربرد را در صنایع فولاد دارند، به‌ ویژه در روش‌های احیای مستقیم و کوره‌های بلند. گندله‌های سنگ‌ آهن به دلیل داشتن استحکام بالا و ترکیب شیمیایی، گزینه‌ای ایده‌آل برای تولید فولاد هستند. همچنین، در برخی نیروگاه‌ها گندله‌های تولید شده از ضایعات کشاورزی به‌ عنوان سوخت استفاده می‌شوند که جایگزینی پایدار برای سوخت‌های فسیلی محسوب می‌شود.

5. تفاوت در چگالی و استحکام

بریکت‌ها به دلیل استفاده از فشار بالا در فرآیند فشرده‌ سازی، چگالی بالایی دارند که باعث افزایش انرژی حرارتی آن‌ها در هنگام سوختن می‌شود. این ویژگی، همراه با ساختار مستحکم آن‌ها، بریکت را برای حمل‌ و نقل و ذخیره‌ سازی ایده‌آل می‌کند. بریکت‌های زغال‌ سنگ و زیست‌ توده معمولاً در برابر رطوبت مقاوم‌تر هستند و به‌ راحتی تجزیه نمی‌شوند، که آن‌ها را به گزینه‌ای مناسب برای انبارداری طولانی‌ مدت تبدیل می‌کند.

گندله‌ها نسبت به بریکت چگالی کمتری دارند، به‌ خصوص گندله‌های زیست‌ توده که معمولاً وزن سبک‌تری دارند. گندله‌های سنگ‌ آهن، به دلیل فرآیند پخت و سخت‌ شدن، از استحکام مکانیکی خوبی برخوردارند، اما در مقابل فشار مستقیم شکننده‌تر از بریکت هستند. این تفاوت باعث می‌شود که گندله‌ها بیشتر در محیط‌های صنعتی استفاده شوند، در حالی که بریکت‌ها مقاومت بیشتری در شرایط مختلف دارند.

بریکت و گندله هر دو برای افزایش بهره‌وری مواد خام و کاهش ضایعات تولید می‌شوند، اما هر کدام در صنایع مختلف کاربرد دارند. بریکت به دلیل چگالی بالا و استحکام بیشتر، بیشتر در بخش انرژی و گرمایش مورد استفاده قرار می‌گیرد. در حالی که گندله، به‌ ویژه گندله سنگ‌آهن، در صنایع فولادسازی نقش کلیدی دارد. بنابراین، انتخاب بین این دو بستگی به نوع کاربرد و نیازهای صنعتی دارد.

خرید گندله در اصفهان با قیمتی رقابتی

جهان آسین سپاهان یکی از مجموعه‌های معتبر و باسابقه در زمینه فروش انواع گندله و دیگر مصالح ساختمانی است. شما عزیزان می‌توانید با مراجعه به سایت این مجموعه در قسمت محصولات انواع مصالح صنعتی و ساختمانی خود را به راحتی سفارش دهید.

سخن آخر

بریکت و گندله هر دو از فشرده‌ سازی مواد اولیه تولید می‌شوند، اما تفاوت اصلی آن‌ها در مواد اولیه، فرآیند تولید و کاربرد است. بریکت معمولاً از ضایعات زیست‌ توده، زغال‌ سنگ یا فلزات بوجود می‌آید و به‌ عنوان سوخت در گرمایش خانگی، نیروگاه‌ها و صنایع متالورژی به کار می‌رود. این محصول چگالی بالاتری دارد و به شکل‌های مکعبی یا استوانه‌ای تولید می‌شود. در مقابل، گندله عمدتاً از سنگ‌ آهن یا زیست‌ توده تهیه می‌شود و به‌ صورت گلوله‌های کوچک کروی شکل بوجود می‌اید.

گندله‌های سنگ‌ آهن در صنایع فولادسازی برای احیای مستقیم و کوره‌های بلند استفاده می‌شوند، در حالی که گندله‌های زیست‌ توده به‌ عنوان سوخت جایگزین به کار می‌روند. به‌ طور کلی، بریکت استحکام و چگالی بیشتری دارد، در حالی که گندله برای کاربردهای خاص صنعتی مانند تولید فولاد بهینه‌ سازی می‌شود. در این مقاله به بررسی تفاوت بریکت و گندله، پرداختیم. شما عزیزان می‌توانید سوالات خود را در این زمینه با کارشناسان ما در میان بگذارید.


سوالات متداول

۱. بریکت و گندله چه تفاوتی در مواد اولیه دارند؟

بریکت از ضایعات زیست‌توده، زغال‌ سنگ یا فلزات ساخته می‌شود، در حالی که گندله عمدتاً از سنگ‌آهن یا برخی زیست‌توده‌ها تولید می‌شود.

۲. بریکت و گندله در چه صنایعی استفاده می‌شوند؟

بریکت بیشتر در صنایع گرمایشی، نیروگاه‌ها و متالورژی کاربرد دارد، اما گندله به‌ویژه در صنایع فولادسازی برای احیای مستقیم و کوره‌های بلند استفاده می‌شود.

۳. کدام یک چگالی و استحکام بیشتری دارد؟

بریکت به دلیل فشار بالای فشرده‌سازی، چگالی و استحکام بیشتری دارد، در حالی که گندله استحکام مکانیکی کمتری دارد و برای کاربردهای خاص صنعتی طراحی شده است.